Wystawy archiwalne




2011 rok


SREBRNY KOŃ - archeologiczne skarby między Morzem Czarnym a Kaukazem - 29 kwietnia - 25 września 2011



„Zaczęło się w Lipcu. «Solidarność» w Regionie Środkowo-Wschodnim 1980–1989” - luty - marzec 2011




2010 rok


TROJA - Sen Henyka Schliemanna - 1 marca - 15 sierpnia 2010


Nokturn dla Fryderyka Chopina - marzec - grudzień 2010



„Wojenne Ślady. Dwóch fotografów, dwie perspektywy Kurta Goldmanna i Feliksa Łukowskiego„ wrzesień 2010 - styczeń 2011


50-lecie Towarzystwa Regionalnego Hrubieszowskiego



2009 rok


A WIĘC WOJNA !!! - Wystawa czasowa IPN


10 listopada 2009 r. w salach Muzeum w Hrubieszowie odbyło się uroczyste otwarcie wystawy „A więc wojna !!!” . Ludność cywilna we wrześniu ’39, przygotowanej przez Instytut Pamięci Narodowej Oddział Lublin. W spotkaniu uczestniczyli autorzy scenariusza wystawy: Pani Agnieszka Jaczyńska i Pan Michał Durakiewicz, pracownicy IPN Oddział Lublin. W ramach wykładu otwartego wygłoszonego przez Pana Marcina Durakiewicza zaproszeni goście: przedstawiciele miejscowych władz, instytucji kultury, regionaliści i uczniowie z Zespołu Szkół nr 2 w Hrubieszowie, mieli możliwość zapoznania się z tematem i charakterem wystawy „A więc wojna !!!” . Ludność cywilna we wrześniu ’39. Pani Agnieszka Jaczyńska dokonała również prezentacji albumu towarzyszącego wystawie, noszącego ten sam tytuł i będącego zarazem jej odzwierciedleniem.

Autorzy wystawy „A więc wojna !!!” . Ludność cywilna we wrześniu ’39 poprzez różnego rodzaju relacje, fragmenty wspomnień, dokumenty i zdjęcia umożliwili odbiorcom poznanie realiów września 1939 r. z perspektywy ludności cywilnej. To właśnie jej poświecona jest cała wystawa, która porusza różnego rodzaju aspekty zachowań ludności różniącej się pod względem wieku, wykowanego zawodu czy też funkcji społecznych. Wystawa dotyka także problemu postawy ludności cywilnej wobec wybuchu II wojny światowej, która znalazła się w bardzo trudnej sytuacji życiowej spowodowanej najpierw 1 września agresją wojsk niemieckich, a 17 września wojsk radzieckich.

Wystawa czynna była w salach Muzeum w okresie listopad – grudzień 2009 r.


"HRUBIESZOWSKIE MYŚLISTWO"

W związku z organizacją Okręgowego Hubertusa inaugurującego koniec sezonu myśliwskiego na terenie powiatu hrubieszowskiego Muzeum im. ks. Stanisława Staszica we współpracy z hrubieszowskimi myśliwymi zorganizowało wystawę „Hrubieszowskie myślistwo”.

Otwarcie wystawy 3 października 2009 r. zapoczątkowało obchody Okręgowego Hubertusa. Część oficjalna połączona z przywitaniem licznie przybyłych gości oraz otwarciem ekspozycji odbyła się przed siedzibą Muzeum, zabytkowym dworkiem. Stworzona sceneria połączona z odegraniem hymnu myśliwskiego wprowadziła wszystkich zaproszonych gości w arkana myślistwa.

Na prezentowanej wystawie „Hrubieszowskie myślistwo” można zobaczyć eksponaty i przedmioty udostępnione przez hrubieszowskich myśliwych, a także Wojskowe Koło Łowieckie nr 110 w Hrubieszowie i Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Łowieckiego w Zamościu. Wśród nich na szczególną uwagę zasługują: poroża i parostki koziołków, w tym medalowe, skóry zwierzyny łownej, wypreparowane zwierzęta, przedmioty potrzebne każdemu myśliwemu w trakcie polowania oraz wiele innych rzeczy związanych z myślistwem.

Ekspozycja czynna w miesiącach październik-listopad 2009 r. w salach hrubieszowskiego Muzeum.


"PERŁA ROZTOCZAŃSKIEJ PRZYRODY"



Teren Roztocza to rozległa kraina pełna niepowtarzalnych, malowniczych krajobrazów, to teren tak wyjątkowy, że został objęty szeroko zakrojoną ochroną, której celem od początku było i nadal jest podejmowanie działań mających zachować wartości przyrodnicze, kulturowe i krajobrazowe.

Roztoczański Park Narodowy został utworzony w 1974 roku i obecnie zajmuje powierzchnię niespełna 8,5 tys. ha, z czego 93% to tereny leśne (ok. 10% lasów objętych jest ścisłą ochroną). Walorami roztoczańskiego pejzażu są niewątpliwie pasma wzniesień , dolin oraz wąwozów. Poza tym o jego wyjątkowości przesądza bogactwo gatunkowe w obrębie fauny i flory. Z ponad 750 gatunków roślin (głównie leśnych) 65 figuruje na liście roślin rzadkich, zaś 45 objętych jest ochroną gatunkową (m. in. czosnek niedźwiedzi i siatkowaty, zawilec wielokwiatowy, trzy gatunki rosiczek). Fauna jest równie bogata i ciekawa. Poza typowymi zwierzętami leśnymi, takimi jak: sarna, wilk, dzik, ryś, kuna, borsuk, jeleń, a czasem nawet łoś, można spotkać także chronione ssaki owadożerne (ryjówki) oraz nietoperze. wyjątkowe bogactwo przejawia się w liczebności gatunków ptaków (ponad 200 gatunków), z czego 130 gnieździ się regularnie (np. orlik krzykliwy, trzmielojad, bocian czarny, dzięcioł białogrzbiety i inne). Występują tu również gady oraz bezkręgowce.

Prezentowana w Muzeum im. ks. St. Staszica wystawa (mająca trwać do końca czerwca 2009) została przygotowana we współpracy z Ośrodkiem Edukacyjno Muzealnym RPN z okazji jubileuszu 35-lecia działalności parku i 15-lecia działalności ośrodka. W ramach ekspozycji prezentowane są fotografie ukazujące faunę, florę oraz krajobrazy Roztocza, a także eksponaty przyrodnicze. Ponadto grupy zorganizowane mogą obejrzeć jeden z filmów przyrodniczych o Roztoczu i Roztoczańskim Parku Narodowym.




PROCES SZESNASTU


Od lipca w Muzeum im. ks. Stanisława Staszica w Hrubieszowie można było obejrzeć wystawę czasową pt. „PROCES SZESNASTU”, która została przygotowana przez Instytut Pamięci Narodowej. Ekspozycja ukazuje sylwetki 16 przywódców Polskiego Państwa Podziemnego oraz opisuje historię tego niezwykle kontrowersyjnego procesu w przystępny i ciekawy sposób. Całość urozmaicona jest zdjęciami, kopiami dokumentów oraz wycinków prasowych a także kadrami z filmu Włodzimierza Dusiewicza pt.: „Szesnastu” z 1989 r.

Ekspozycja była czynna była w miesiącach lipiec – wrzesień 2009.



„POWIAT HRUBIESZOWSKI NA PRZESTRZENI DZIEJÓW”


Król Władysław Jagiełło

Wystawa została zorganizowana w związku z przypadającą w tym roku 580. Rocznicą utworzenia powiatu hrubieszowskiego. Jest to ekspozycja historyczna dokumentująca historię powiatu na tle przemian administracyjnych, jakie zachodziły w państwie polskim. Zaprezentowane zabytki ukazują historię powiatu od czasów panowania króla Władysława Jagiełły do okresu II wojny światowej. Dzieje powiatu zostały ukazane za pomocą zabytków, które pełnią w pewien sposób rolę symboli wprowadzających nas w wielowiekową przeszłość powiatu. Wśród eksponatów znajdują się obrazy, mapy, ryciny, pocztówki, dokumenty, pieczęcie, książki, medaliony i statuetka oraz zabytki związane z wielokulturowością mieszkańców powiatu: żydowska księga liturgiczna, mszał prawosławny, naczynie obrzędowe, ikony prawosławne i Biblia Jakuba Wujka pochodząca z XVIII wieku.

Na charakter wystawy mają również wpływ prezentowane obrazy autorstwa hrubieszowskiego malarza batalisty Stanisława Bodesa i rysunki nieżyjącego już prof. Wiktora Zina, którym to artystom historia Ziemi Hrubieszowskiej była zawsze bliska, czego świadectwem są prezentowane prace.

Zaprezentowane eksponaty pochodzą nie tylko ze zbiorów hrubieszowskiego muzeum, ale i ze zbiorów Muzeum Zamojskiego w Zamościu, Fundacji Kultury i Przyjaźni Polsko – Francuskiej im. Stefana i Krystyny du Chateau w Hrubieszowie oraz prywatnych zbiorów Jerzego Leopolda Krzyżewskiego, hrubieszowskiego regionalisty i Stanisława Bodesa, malarza scen batalistycznych.

Wszystkim, którzy życzliwi byli użyczyć eksponatów do wystawy Muzeum serdecznie dziękuje, zaś mieszkańców miasta, powiatu i wszystkich zainteresowanych historią naszej Małej Ojczyzny serdecznie zapraszamy do zwiedzenia wystawy, która będzie czynna do września 2009r.



"Zwyczajny" resort Ludzie i metody "Bezpieki" 1944–1956



Wystawa ukazuje działalność resortu bezpieczeństwa publicznego skierowaną przeciwko podziemiu niepodległościowemu w latach 1944-1956. Na wystawie znajdują się informacje dotyczące powstania "bezpieki", doboru i szkolenia jej funkcjonariuszy, różnych technik "pracy", działań operacyjnych i prowokacji. Nieznane materiały fotograficzne i dokumenty : charakterystyki służbowe, doniesienia i wyciągi z nagród „za odwagę i ofiarną pracę na polu zwalczania wrogiego podziemia”, spisy tajnej agentury, metody werbowania tajnych agentów, grafiki pracy z agenturą, mapy rozmieszczenia agentury, meldunki specjalne WUBP w Warszawie. Na szczególna uwagę zasługują zdjęcia pracowników bezpieki wraz z charakterystyką służbową oraz osób, które stały się ofiarami tamtego systemu. Zdjęcia mówiące jak należy tropić i podsłuchiwać obywateli Polski Ludowej. W tle wystawy znajdują się napisy ze ścian z tajnego aresztu NKWD we Warszawie-Włochach (m.in. podpis Bolesława Piaseckiego wyryty przez niego na ścianie).


Wystawa została przygotowana przez Oddziałowe Biuro Edukacji Publicznej IPN w Warszawie.
Wystawa prezentowana była od 17 marca do końca kwietnia 2009 r.


Jan Popek - „Reminiscencje z dziennika artysty”

„Reminiscencje z dziennika artysty” to wystawa ukazująca spektrum twórczości Jana Popka, twórcy poszukującego, nie bojącego się eksperymentów zarówno formalnych jak i treściowych, co przekładało się na różnorodność form i stosowanych technik. Jego sztuka to bogactwo treści oraz symboli, to iluzja, ironia, komentarz do rzeczywistości oraz zwierzenie. Jan Popek okazał się być również literatem o wprawnym i swobodnym piórze, co uwidacznia się w pisanym przez niego pamiętniku. Wszystkie uprawiane przez niego dyscypliny sztuki (malarstwo, grafika, proza) ściśle się ze sobą łączyły: jego obrazy pełne są prozatorskiej narracji, jego proza to malowniczy pejzaż intymnych zwierzeń i przemyśleń. Całą sztukę Jana Popka można, a nawet należy uznać za jego osobisty dziennik. Zapraszając nas do swojego świata artysta pozostawił nam jednak swobodę wielorakiej interpretacji. W jego dziełach zobaczymy przedmioty z życia codziennego, fetysze kultury masowej, ikony popkultury – co w odniesieniu do sztuki zachodu wydaje się być znajome, lecz dla Jana Popka była to własna i niepowtarzalna percepcja owej sztuki. Czuł swoje „tu i teraz” i doskonale odnalazł się w stylistyce swoich czasów, w których mimo, iż był nieco zagubiony, to jednak głęboko osadzony. Nawet jeśli czemuś zaprzeczał, kiedy coś kontestował wciąż pamiętał o tradycji, która była punktem wyjścia jego poszukiwań artystycznych. W zetknięciu z jego twórczością nasuwa się cały szereg inspiracji. I tak na przestrzeni zarówno tych większych, jak i całkiem niewielkich dzieł rysują się odbiorcy reminiscencje m. in. ekspresjonizmu, abstrakcjonizmu, secesji, sztuki ludowej, surrealizmu, pop art-u, oraz echa takich nazwisk jak: Paul Klee, Amedeo Modigliani, Jean Miro, Stanisław Wyspiański, Andy Warhol, Roy Lichtenstein i wielu innych. Nie jest to dowodem bezwiednego naśladownictwa, lecz potwierdzeniem erudycji z zakresu historii sztuki świata, jest też dowodem na cenną umiejętność nawiązywania korespondencji ze sztuką zachodu. Twórczość Jana Popka jest dowodem na to, że polska sztuka lat 60. i 70. niczym nie ustępuje sztuce Europy i świata i nie ma wobec niej żadnych kompleksów.



autor:Dorota Grzymała


"RYCINY SCEN RODZAJOWYCH FRANCISZKA KOSTRZEWSKIEGO"




Franciszek Kostrzewski, "Powrócił z poczty"

Franciszek Kostrzewski urodził się 19 kwietnia 1826 roku w Warszawie, ale dzieciństwo spędził mieszkając na wsi w Sandomierskiem. Ukończył Szkołę Obwodową w Warszawie, a w latach 1844 – 1849 studiował w Warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych (m. in. pod kierunkiem i dużym wpływem Jana Feliksa Piwarskiego oraz Aleksandra Kokulara). Po studiach utrzymywał się głównie z malowania szyldów sklepowych i udzielania lekcji rysunku. W latach 1858 – 59 był współredaktorem satyrycznego pisma „Wolne Żarty”, później współpracował jako rysownik z „Tygodnikiem Ilustrowanym”. Urozmaicał swoimi rysunkami liczne czasopisma satyryczne i literackie („Biesiada Literacka”, „Kłosy”, „Kolce”, „Wędrowiec”). Tworzył również ilustracje do utworów literackich. Jego prace prezentowano m. in. w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie (w latach 1854 – 1896) i we Lwowie (1874, 1890, 1894), w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie (1860 – 1911), w warszawskim Salonie Ungra (1880), Salonie Aleksandra Krywulta (1881 – 1906), Salonie Artystycznym (1889 – 1903) i Salonie Stefana Kulikowksiego (1907, 1908). Kostrzewski, znakomity malarz pejzażysta – realista, ilustrator, rysownik satyryczny i karykaturzysta zmarł 30 września 1911 roku w Warszawie.

W okresie studiów Franciszek Kostrzewski zaprzyjaźnił się z Wojciechem Gersonem, Józefem Brodowskim, Ignacym Gierdziejewskim i Henrykiem Pillatim, z którymi utrzymywał kontakt jeszcze długo po ukończeniu studiów. To właśnie ta grupa dała początek warszawskiej cyganerii artystycznej, a sam Kostrzewski stał się ulubieńcem stolicy i bywalcem na salonach warszawskiej inteligencji oraz arystokracji. Działania malarskie Kostrzewskiego i jego przyjaciół skupiały się w tym czasie głównie na aktywnym podejmowaniu inicjatyw zmierzających ku poszukiwaniu nowych i ciekawych tematów do studiów pejzażu jak i ludzi. Efektem tego były wędrówki po kraju, które przyczyniły się do poszerzenia palety motywów malarskich i rozwoju tematyki rodzajowej. Ta nieformalna grupa artystyczna podejmowała wspólne wakacyjne wyprawy, które miały służyć poznawaniu ziemi ojczystej, utrwalaniu najpiękniejszych widoków, ukazywaniu zabytków architektury i budownictwa. Ponadto była to wyjątkowa sposobność do utrwalenia i dokumentowania typów strojów ludowych oraz obyczajów i życia codziennego polskiej wsi, któro okazało się być odmiennym od idealizowanej sielanki – znalazło to odbicie w specyficznym ujęciu stylistycznym stanowiącym krytyczny komentarz stosunków społecznych oraz ustroju i polityki państwowej.

Latem 1879 roku artysta przebywał w majątku Władysława Horodyskiego w Mołodiatyczach (obecnie gmina Trzeszczany, powiat Hrubieszów), wspólnie z którym odwiedzał dwory ziemian hrubieszowskich. To właśnie w tym okresie zrodził się pomysł na stworzenie satyrycznej „Mapy poglądowej hrubieszowskiego”, która znajduje się w zbiorach Muzeum im. ks. St. Staszica w Hrubieszowie i jest eksponowana w ramach stałej ekspozycji historycznej.

O swych podróżach po Hrubieszowie i okolicach Franciszek Kostrzewski w swoim pamiętniku pisze: "Opisując różne moje wycieczki, nie mogę zamilczeć i o Hrubieszowskiej ziemi. Tam także pędziłem któreś lato w zamożnym domu Władysława Horodyńskiego, jednego z najbogatszych obywateli w kraju. Bawił tu ze mną nieocenionego humoru Kazimierz Dobiecki, wielki mój i serdeczny przyjaciel. Urządzaliśmy więc różne fetki, i raz o mały figiel, że nie sprowadziliśmy ogniowej katastrofy. Puszczaliśmy duży balon, który osiadłszy na słomianym dachu, na stodole – z tylko-co zapalonym spirytusem, ledwie nie wywołał pożaru. Trzeba było widzieć, jakie głupie zrobiliśmy miny z przestrachu”. Twórczość Franciszka Kostrzewskiego zmieniała swój charakter przechodząc od ukazywania problematyki społecznej, przez tworzenie karykatur i lekkich satyr po dokumentowanie życia towarzyskiego Warszawy. Nigdy jednak nie była pozbawiona dogłębnej analizy oraz studium psychologicznego, krytycznego komentarza czy umiejętnie wplecionej ironii. Bogata wyobraźnia, talent ilustratorski oraz zmysł obserwacji czynią z Franciszka Kostrzewskiego znakomitego artystę w nurcie sztuki realistycznej o tematyce rodzajowej.


autor: Dorota Grzymała

Bibliografia:
Micke – Broniarek E., Franciszek Kostrzewski,
http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_kostrzewski_franciszek

Informacje dla zwiedzających



Projekt: ”Światło rzeki” Stanisława Baja – e-book do wystawy czasowej



Projekt: Nieinwazyjne rozpoznanie geofizyczne stan. 1C w Gródku - najważniejszego stanowiska archeologicznego Lubelszczyzny



Projekt: Odkryte. Odzyskane. Ocalone. Starożytność w świetle niepublikowanych zabytków z regionu hrubieszowskiego



Projekt: Kolekcja muzealiów 2 Pułk Strzelców Konnych. Wydanie katalogu w setną rocznicę powstania pułku.



Projekt: Ocalić od zniszczenia i zapomnienia. Konserwacja zespołu obiektów Armia Krajowa Oddział w Hrubieszowie



KIOSK


Publikacje dostępne w Muzeum

Galeria - dawne fotografie


Galeria Galeria Galeria Galeria






(C)2009 Muzeum im. ks. St. Staszica - wszelkie prawa zastrzeżone
autor strony: Tombi